Op pad met de zwemwaterinspecteurs
De provincie wijst elk jaar de officiële zwemlocaties aan in Noord-Holland. De omgevingsdienst controleert die plekken namens de provincie. Om te zien hoe dat gaat mocht &Holland een dag mee op pad met zwemwaterinspecteurs Louisa Heddes en Renée Slatman van de Omgevingsdienst Noord-Holland Noord. “Dit moeten we melden, want hieraan kun je je bezeren.”
Wanneer we in de auto stappen om 2 zwemlocaties in en bij Hoorn te inspecteren belooft het een zonnige dag te worden. Rijdend over de Zuiderdijk passeren we strandjes aan de voet van de dijk en een stelletje dat geniet van een romantisch uitzicht over het Markermeer. De nieuwe officiële zwemlocatie Wijdenes is onze eerste stop.
Bij de geopende kofferbak van de auto trekken Louisa en Renée hun waadpak aan. Hiermee kunnen ze tot ruim 1 meter het water in én droog blijven. Louisa stuntelt een beetje met het in elkaar zetten van haar prikstok. Hiermee ‘ziet’ ze of er niets in het water ligt waar je tegenaan kunt stoten of dat er een kuil in de bodem zit.
“Maar eerst kijk ik altijd even naar de voorzieningen. Of de vuilnisbakken bijvoorbeeld niet uitpuilen. En als er wc’s zijn, bekijken we of deze regelmatig worden schoongemaakt”, vertelt Louisa wanneer we naar de toiletten lopen. Die zijn op slot. “Dat is niet handig als je op de website aangeeft dat er wc’s zijn. Dan moeten ze ook open zijn.” Alles wat ze nu waarnemen, werken ze op kantoor verder uit. “De beheerders en eigenaren krijgen daarna een brief waarin staat dat ze zijn geweest en wat de verbeterpunten zijn.”
We lopen verder naar het strand en Louisa en Renée controleren of er geen kuilen in het strand zitten, “want in die kuiltjes met stilstaand water kan blauwalg ontstaan.” Als mensen in aanraking komen met blauwalg kunnen ze last krijgen van geïrriteerde ogen, huid-, maag- en darmklachten.
Daarna gaan ze een flink eind het water in. “Meestal staat op de ballenlijn in het water aangegeven hoe diep het daar is, maar dat is nu niet zo. Maar het is ook een nieuwe zwemlocatie.” Renée wijst naar een paar grote basaltblokken in het water aan het begin van het strandje. “Die zijn van het strandhoofd af gevallen. Daar moeten we een melding van maken, want daaraan kun je je bezeren.”
Dan krijgt Renée op haar mobiel de uitslagen binnen van de kwaliteit van het water op andere locaties. “Ik hoef nu niets te doen, want ik zie dat er nog steeds blauwalg is op de locaties die zijn onderzocht. Dat was al bekend gemaakt op www.zwemwater.nl en op de locaties zelf hangen ook waarschuwingsbordjes onder de officiële lichtblauwe zwemlocatieborden.”
Bij een vermoeden dat de kwaliteit van het water niet goed is, bijvoorbeeld door meldingen van inwoners in de zwemwaterapp, onderzoekt de omgevingsdienst dit. Ook worden de locaties elke 2 weken getest op bacteriën, zoals E-coli en vaak ook blauwalg. “De waterschappen en Rijkswaterstaat zijn verantwoordelijk voor de kwaliteit van het water en voeren deze tests uit.”
“Soms gebeurt het dat de test uitwijst dat er geen blauwalg is, maar dat mensen in de buurt het wel zien”, vervolgt Renée. “We vragen hen dan een foto te maken of we rijden zelf nog even langs. Het kan namelijk zijn dat blauwalg in de ochtend sterker aanwezig is dan ’s avonds. Dit zoeken we dan uit.” Blauwalg komt door het warme weer steeds vroeger in het seizoen voor. “Er is geen peil meer op te trekken”, reageert Louisa. “Het ontstaat ook in weken met regen.”
Wanneer alle bevindingen zijn genoteerd, vertrekken we naar het grote buitenzwembad De Wijzend in Hoorn. Op het dashboard van de auto reist een knalgroene badeend mee, een knipoog naar het beroep van bestuurder Renée.
Bij binnenkomst trekken de zwemwaterinspecteurs de kleedkamerhokjes open om de staat van het onderhoud te checken en om te zien hoe schoon het is. Vervolgens komen we langs het lege peuterbadje. Omdat er geen water in staat, kan het duo nu wel goed de kwaliteit van het badje bekijken. “Er missen wat voegen waardoor er ook water achter de tegels terecht kan komen. Hierdoor kunnen de tegels makkelijker los komen te zitten en wordt het water niet goed gespoeld wat weer van invloed is op de waterkwaliteit.
Ook het grote bad wordt grondig geïnspecteerd. Louisa: “Je ziet vaak dat tegels scheuren of dat er stukjes afbreken. Nu hoeft de eigenaar niet direct het hele zwembad opnieuw te betegelen, maar het moet niet scherp zijn. De scherpe randjes mogen er ook af worden geveild.” In het hokje van de badmeesters neemt Louisa met badmeester Aron de logboeken door. Daarin staan de resultaten van de waterkwaliteit die het zwembad zelf 3 keer per dag moet meten.
Tot slot neemt Aron ons mee naar de machinekamer. Die is bij dit zwembad groot. Deze machines pompen het water rond, waardoor het water langs de filters stroomt. Zo komt er weer schoon water het bad in. Louisa: “We kijken altijd hoe de machinekamer eruitziet, want het is het hart van het zwembad. Als daar geen aandacht aan wordt gegeven, dan zegt dat ook iets over het onderhoud van de rest van het zwembad. En hoeveel waarde de ondernemer daaraan hecht.”
Wat is het raarste dat ze weleens zijn tegengekomen tijdens een inspectie? Renée: “Aan de waterkwaliteit kun je zien dat mensen het soms wel erg gezellig hebben gehad in een bad.” Ze inspecteren dan ook de meest uiteenlopende locaties: hotelbaden, strandjes, revalidatiebaden, seksclubs, sauna’s en babyspa’s. Van Texel tot Nederhorst aan den Berg. De omgevingsdienst doet dit namens de provincie die de officiële zwemlocaties aanwijst in Noord-Holland. Deze vind je op www.zwemwater.nl of zijn aangegeven met de lichtblauwe informatieborden.
Na inspectie van zwembad De Wijzend zit de dag erop. En daarmee de eerste inspectie van het zwemseizoen. Tijdens het zwemseizoen, van 1 mei tot en met 1 oktober, zijn er vooral inspecties op de buitenlocaties. In de winter inspecteren ze met name de binnenbaden. “Het is heel bijzonder dat je op zulke mooie plekken in de provincie komt”, vertelt Renée over haar baan. Raadt ze nog een zwemlocatie aan voor deze zomer? “Laatst waren bij het duinmeer Oosterplas in Bloemendaal. Dat is echt een prachtige plek.”